فهرست مطالب:

همه خشونت های ضد آسیایی باعث شده من از کشوری که در آن به دنیا آمده ام ترس داشته باشم
همه خشونت های ضد آسیایی باعث شده من از کشوری که در آن به دنیا آمده ام ترس داشته باشم
Anonim

صادقانه بگویم ، تنها دلیلی که به خشونت اخیر علیه آمریکایی های آسیایی تبار توجه کردم این است که مجبور شدم برای کار شوم. این به این دلیل نیست که من به خشونت علیه سالخوردگان و یا به طور کلی جامعه آمریکایی آسیایی اهمیتی نمی دهم - به این دلیل است که من خیلی خسته ام. به همین دلیل است که فیلم های خشونت علیه مردم سیاه (یا فیلمهایی را كه به نظر من فیلم های خرناس است) نمی بینم.

من نیازی به تماشای آسیب دیدگی مردم ندارم و می دانم که این کار اشتباه است. اگر اخلاق شما فقط وقتی خشونت در ویدیو مشاهده می شود شروع می شود ، این یک مشکل است.

این نکته مهم است: به محض اینکه COVID-19 در اواخر سال 2019 و اوایل سال 2020 خبر را منتشر کرد ، من قبلاً از نظر ذهنی برای خشونت علیه جامعه آمریکایی آسیایی آماده شده بودم. به خصوص از آن زمان رئیس جمهور ترامپ ویروس کرونا را به گردن چین و مردم چین انداخت. من توانستم بیشتر آن را تنظیم کنم - بالاخره ، صدها سال است که خشونت علیه اعضای جامعه آسیایی رخ داده است. جدید نیست

اما دو اتفاق برای من برجسته است

یکی تقریباً دقیقاً یک سال پیش بود که یک جوان 19 ساله سه نفر از اعضای یک خانواده آمریکایی آسیایی - از جمله دختر 2 ساله آنها را در میدلند ، تگزاس ، در Sam's Club با چاقو زخمی کرد. این حادثه سرانجام توسط FBI یک جرم نفرت انگیز شناخته شد زیرا مهاجم قصد داشت خانواده را بکشد زیرا فکر می کرد آنها چینی هستند.

آنها نبودند.

یادم می آید که وقتی عنوان را می خواندم ، گریه می کردم ، یکی از موارد معدودی که ترس واقعی از بدن من رد شده است. من به نوعی پذیرفته بودم که خشونت علیه من یک احتمال (هرچند ناچیز) است ، اما متنفر بودن از من و افرادی که بسیار شبیه من هستند به طوری که یک فرد بزرگسال سعی می کند یک کودک 2 ساله و برادر 6 ساله او را بکشد ، شرمنده ام که بگویم این فراتر از تصور من بود.

تنها چیزی که می توانستم تعجب کنم این بود که چطور کسی می تواند آنقدر از من متنفر باشد که سعی کند یک کودک نوپا را بکشد - و من از فرزندانم ترسیدم. می ترسیدم چهار بچه ام را با خودم به کاستکو ببرم - یکی از آنها 3 ساله بود. از چگونگی ترس در کشور تولد خودم متنفر بودم. من متنفر بودم که چگونه این تهدید به خشونت علیه فرزندانم رفتار من را تغییر داد.

من نفرت داشتم که چطور این واقعیت برای زنان ، کودکان و خانواده های سیاه پوست در آمریکا برای صدها سال وجود داشت - و من فقط برای چند ماه طعم آن را می چشیدم و آماده پرتاب حوله بودم.

من آن را از ذهن خود مسدود کردم

حادثه دوم نیز در تگزاس بود. در پایان فوریه 2021 ، در میان دمای انجماد و قطع برق در Sugar Land ، جکی فام نگوین 41 ساله تنها بازمانده آتش سوزی در خانه بود که در آن سه بچه او ، اولیویا 11 ساله ، ادیسون 8 ساله و كولت 5 ساله و مادرش هلاك شدند.

وقتی مقاله را خواندم ، دچار وحشت شدم. من تمام روز گریه می کردم و خاموش می شدم. نگوین سن من است. سه فرزند او هم سن فرزندان من هستند. مادرم هر هفته مراقب فرزندانم است. تنها چیزی که فکر می کردم این بود که اگر این اتفاق برای من افتاده بود ، مجبور می شدم ساعت خودکشی شبانه روزی را ببندم.

این فاجعه چه ارتباطی با اوج خشونت ضد آسیایی داشت که ما در ماههای گذشته تجربه کرده ایم؟ هیچ چیزی. همه چيز. من نمی دانم.

تنها چیزی که می دانم این است که همه آنها یک قطعه هستند

چرخش پیچیده سینوفوبیا به معنای نفرت ضد آسیایی ، افسانه اقلیت مدل ما را در برابر جوامع سیاه و قهوه ای قرار می دهد ، و تغییرات آب و هوایی و شکست سیستم شبکه برق تگزاس به طور نامتناسبی بر جوامع کم درآمد و غیر سفید پوست تأثیر می گذارد - همه آنها متصل.

این اقدامات خشونت آمیز با سینو فوبیای خطر زرد در دهه 1870 مرتبط است ، زمانی که آمریکا نیروی کار ارزان چینی را وارد کرد تا از پرداخت دستمزد به سیاه پوستان تازه رهایی یافته جلوگیری کند. همه اینها در شر برتری سفید - یکی از اصول بنیانگذار ایالات متحده - در هم تنیده شده است.

من می خواهم بچه های من این تاریخ آمریکای آسیایی را بشناسند - و اینکه چگونه تاریخ ما در کشور ما و کشورهای مبدا ما با تاریخ سیاه و تاریخ آمریکا ارتباط دارد. من می خواهم که فرزندانم بی عدالتی تحت فشار قرار گرفته همه ما را ببینند و با آن مبارزه کنند - با بلک و براون و دیگر جوامع حاشیه ای متحد شوند - و این فحاشی را ریشه های آن از بین ببرند. هدف من این است که دنیا را به جایی تبدیل کنم که همه BIPOC - و بنابراین فرزندانم - احساس امنیت و جشن داشته باشند.

توصیه شده: